Spierweefsel van drie soorten:

• glad spierweefsel (deel van de wanden van de inwendige organen: bloed- en soorten spiervezels lymfevaten, de urinewegen, het maagdarmkanaal);
• gestreept hartspierweefsel (het bestaat uit het hart);
• dwarsgestreepte skeletspier (skeletspier en keelholte, slokdarm bovenste, tong, oculomotor spieren).

Zullen we overwegen, respectievelijk, de laatste opvatting – dwarsgestreepte skeletspier weefsel dat maakt onze spieren en het belangrijkste kenmerk daarvan is de vrijwillige samentrekking en ontspanning.

In het menselijk lichaam ongeveer 600 spieren (verschillende methoden van tellen zijn een paar verschillende figuren). De kleinste zijn bevestigd aan kleine botjes in het oor. De grootste – de gluteus maximus spier – gedreven benen. De sterkste spieren – de gastrocnemius en taai.

Mannen hebben een grotere spiermassa dan vrouwen: vrouwen soorten spiervezels spiermassa is ongeveer 30-35%, en bij mannen 42-47% van het totale lichaamsgewicht. In een bijzonder opmerkelijke atleten, kan dit percentage oplopen tot 60 of meer. Maar vrouwen significant groter percentage van vetweefsel en het vrouwelijk lichaam heeft een groter vermogen om vetzuren te gebruiken als energiebron.

spiermassa verdeling van het lichaam in zowel mannen als vrouwen zijn niet hetzelfde. De overgrote meerderheid van spiermassa bij de meeste vrouwen op de bodem van het lichaam en spieren volume is niet groot in het bovenste deel van het lichaam, de spieren zijn klein en vaak heel ongetraind.

opbouw van spieren

Elke skeletspier bestaat uit een aantal dunne spiervezels , 0,05-0,11 mm en een lengte van 15 cm. De spiervezels in bundels van 10-50 eenheden omgeven door bindweefsel. Spier zelf wordt omringd door bindweefsel (fascia). Spiervezels vormen 85-90% van de spiermassa, de rest bloedvaten en zenuwen die passage van. Spiervezels soepel voorbij de uiteinden van pezen en de soorten spiervezels daaraan gehechte pees botten.

In het sarcoplasma (cytoplasma) spiervezels bevatten veel mitochondria , die als energiecentrales, waarbij de metabole processen en energierijke stoffen hopen, en andere stoffen die nodig zijn om te waarborgen energiebehoefte. Elke spiercel heeft duizenden mitochondria, die samen 30-35% van zijn massa. Mitochondriën zijn langs de keten van myofibrillen , dunne filamenten van spieren, dankzij welke er een vermindering, spierontspanning. Eén cel bevat doorgaans enkele tientallen myofibrils. Myofibrillen kunnen oplopen tot enkele centimeters, en het gewicht van myofibrillar spiercellen ongeveer 50% van het totale gewicht. Derhalve zal de dikte van de spiervezels voornamelijk afhangen van het aantal myofibrillen daarin geplaatst, en de dwarsdoorsnede van myofibrillen. Myofibrils, op hun beurt, zijn samengesteld uit vele kleine sarcomeres.

Gerichte fysieke training en sport leiden tot :

• verhoging van het aantal myofibers in de spiervezel;
• toenemende dwarsdoorsnede van myofibrillen;
• de grootte en het aantal mitochondria, de energieleverende myofibrillen;
• toenemende energiereserves in de spiercel (glycogeen fosfaat, etc.).

Bij het trainingsproces eerste verhoogde spierkracht dientengevolge vergroten van de dikte van de spiervezels, wat uiteindelijk leidt tot totale verhoging van de dwarsdoorsnede van alle spieren. Het soorten spiervezels vergroten van de dikte van de spiervezels genoemd hypertrofie en beperken – atrofie.

Kracht en spiermassa niet evenredig: als de spiermassa toeneemt, bijvoorbeeld, verdubbelde de spierkracht tegelijkertijd zal verdrievoudigen.

Biopsie van spierweefsel vertoonden een lager percentage van myofibrillen in spiervezels bij vrouwen dan bij mannen (zelfs atleten van hoge kwalificatie). In combinatie met aanzienlijk lagere niveaus van testosteron (testosteron zorgt ervoor dat de “squeeze out” van het mannelijk maximum lichaam), de traditionele mannen training om spiermassa met zware gewichten in een klein aantal herhalingen te verhogen is niet effectief voor de meeste vrouwen. Daarom moeten vrouwen en kan niet bouwen grote spieren, maakt niet uit hoe proberen. Het aantal spiervezels in de spier specifieke genetisch bepaald en niet verandert tijdens de training. Daarom is een persoon met een groter aantal spiervezels in een bepaald spier grote mogelijkheden voor de ontwikkeling van andere persoon dan een soorten spiervezels minimaal aantal spiercellen in de spier spieren.

Rode en witte spiervezels

Afhankelijk van de contractiele eigenschappen en histochemische kleuring vermoeidheid de spiervezels zijn verdeeld in twee groepen – rood en wit.

Rode spiervezels

Rode spiervezels – traag kleine diameter vezels die worden gebruikt om energie oxidatie van koolhydraten en vetzuren (aëroob energie productiesysteem) genereren. Andere namen voor deze vezels: langzame of slow-twitch spiervezels, type 1 en ST-fiber (slow twitch vezels).

Langzame vezels genoemd rood omdat rode histochemische kleuring als gevolg van deze vezels met een grote hoeveelheid myoglobine – rood pigment eiwit, dat zich bezighoudt met zuurstof uit bloedvaten diepe spiervezels levert.

Rode vezels een groot aantal mitochondriën soorten spiervezels waarin h et oxidatieproces plaatsvindt naar energie ST-vezels omgeven door een uitgebreid netwerk van capillairen nodig is om een grote hoeveelheid zuurstof te leveren aan het bloed.

Langzame spiervezels geschikt voor aerobe energieproductiesysteem : de kracht van hun relatief lage snelheid, en de snelheid van energieverbruik zodanig dat het voldoende aëroob metabolisme. Dergelijke vezels zijn ideaal voor lange en intensieve werk (stayers afstand zwemmen, joggen en wandelen, oefeningen met lichte gewichten in een matig tempo, aerobics), bewegingen die niet veel inspanning vergen, het handhaven van houding. Rode spiervezels in de baan bij de belastingen in de range van 20-25% van de maximale kracht en hebben een uitstekend uithoudingsvermogen.

Red vezels zijn niet geschikt voor het tillen van zware gewichten, sprint in het zwemmen, omdat dit soort belastingen vereisen vrij snel en energieverbruik.

Witte spiervezels

Witte spiervezels – vezel sneller in vergelijking met rode diameter vezels die worden gebruikt om energie voornamelijk glycolyse (anaëroob energie productiesysteem) genereren. Andere namen voor deze vezels: snel, bystrosokraschayuschihsya spiervezels, type 2, en de FT-vezels (fast twitch vezels).

De snelle vezels minder myoglobine, zodat ze zien er witter.

Voor witte spiervezels worden gekenmerkt door hoge activiteit van het enzym ATPase ATP daardoor snel gesplitst om grote hoeveelheden van de benodigde energie voor intensief werk. Aangezien de FT-vezels hebben een hoog energieverbruik, ze vereisen ook snelle herstel van de ATP-moleculen, die slechts het proces van glycolyse kan verschaffen omdat in tegenstelling tot oxidatie (aërobe energieproductie) stroomt soorten spiervezels direct in het sarcoplasma spiervezels en levering niet vereist mitochondriën zuurstof en energieafgifte daarvan door de myofibrillen. Glycolyse leidt tot de vorming van snel accumuleren melkzuur (lactaat), zo snel vermoeid wit vezels, die uiteindelijk stopt de spier. Wanneer de aërobe energieproductie in de rode vezels van het melkzuur niet gevormd, zodat ze in staat lange matige belasting handhaven.

Witte vezels hebben een grotere diameter dan de rode, ze bevatte ook een veel groter aantal myofibrils en glycogeen, maar minder dan het aantal mitochondria. De vezels zijn wit en creatinefosfaat (CP) vereist in de eerste fase van extreem zware werkomstandigheden.

Witte vezels zijn het best geschikt om snel, krachtig, maar op korte termijn uit te voeren (omdat ze laag uithoudingsvermogen) inspanning. In vergelijking met de langzame vezels, kunnen FT-vezels zijn twee keer zo snel krimpen en groeien 10 keer meer vermogen. Maximaal vermogen en de snelheid van een persoon laat het witte vezels te ontwikkelen. Werken 25-30% en hoger betekent dat het FT-werkende spiervezels.

Afhankelijk van de wijze van energiewinning bystrosokraschayuschihsya spiervezels worden onderverdeeld in twee types :

1. Snelle glycolytische vezels (FTG-vezels). Deze vezels worden gebruikt de werkwijze van glycolyse voor energie, d.w.z. kan worden gebruikt uitsluitend anaërobe energie productiesysteem dat de vorming van lactaat (melkzuur) bevordert. Dienovereenkomstig zijn soorten spiervezels deze vezels niet aëroob energie te produceren met zuurstof. Fast glycolytische vezels hebben een maximale kracht en snelheid reducties. Deze vezels spelen een belangrijke rol in de werving van de massa’s in bodybuilding en zorgen voor zwemmers en lopers sprinters maximale snelheid.
2. Snelle oxidatie-glycolytische vezels (FTO-vezels), of tussenproducten of transitiemetalen snelle vezels. Deze vezels zijn een soort van een tussenvorm tussen de snelle en langzame spiervezels. FTO-vezels een sterke anaërobe energieproductiesysteem, maar ze zijn ook ingericht voor het uitvoeren en voldoende intensieve aërobe werking. Dat wil zeggen dat zij een aanzienlijke kracht ontwikkelen en om een hoge mate van reductie met glycolyse als primaire energiebron, terwijl tegelijkertijd bij lage intensiteit verminderen, deze vezels kunnen zeer effectief worden gebruikt en oxidatie. Een tussengelegen vezeltype in bedrijf bij een belasting van 20-40% van het maximum, maar wanneer de lading ongeveer 40% van het lichaam bereikt al volledig overgeschakeld op FTG-vezels.

Fast vezels zijn de belangrijkste bijdragen aan de verwezenlijking van sportieve successen in de sport die explosieve kracht en de ontwikkeling van de maximale snelheid voor een korte tijd moeten worden: zwemmen in de sprint, sprint, bodybuilding en powerlifting, gewichtheffen, boksen en vechtsporten.

De sequentie in het werk van verschillende vezelsoorten

De naam van een snelle of trage vezels, betekent niet dat de snelle bewegingen worden gemaakt enige witte spiervezels en langzaam – alleen rood. Op te nemen in de werkzaamheden van bepaalde spiervezels telt enige kracht, die moet worden toegepast voor het vervoer en de versnelling die nodig is om het lichaam te geven.

We analyseren de volgorde van de opname in het werk van verschillende soorten spiervezels praktijkvoorbeeld. Eerst bij het begin van de beweging in het werk altijd inclusief de trage rode vezels. Als u wilt dat een zachte druk, niet meer dan 25% van het maximum, bijvoorbeeld bij het joggen, dan is het werk zal worden uitgevoerd ten koste van hun bezuinigingen worden uitgevoerd. Dit werk kan voor een lange tijd worden uitgevoerd, omdat de rode vezels hebben een groot uithoudingsvermogen. De intensiteit van de oefening dan 20-25% (bijvoorbeeld, besloten we om sneller), zullen de werkzaamheden omvatten snelle oxidatie-glycolytische vezels (FTO-vezels). Wanneer de intensiteit van de belasting verder te vergroten, wordt het werk verbonden en snel glycolytische vezels (FTG-vezels). Bij een belasting boven 40% van het maximum (bijvoorbeeld gedurende het laatste duw) operatie zal nauwkeurig worden uitgevoerd door snel FTG-vezels. White glycolytische vezels – de meest geavanceerde soorten spiervezels en bystrosokraschayuschihsya, maar als gevolg van de ophoping van melkzuur, die in het proces van de glycolyse verschijnt, krijgen ze snel moe. Daarom kan de spieren niet werken voor een lange tijd in hoge intensiteit load-modus.

En wat als we niet geleidelijk aan snelheid wint, en, bijvoorbeeld, varen op 50 meter sprint of het heffen van gewichten? In dit geval, als abrupte, snelle bewegingen tussen het begin van de reductie en het minimum slechts enkele milliseconden snelle en langzame spiervezels. Het blijkt dat beide soorten spiervezels beginnen vrijwel gelijktijdig krimpen.

Wat we na het krijgen langdurige belasting in een matig tempo, werken voornamelijk rode vezels. Door hun aërobe werkwijze voor het produceren van energie tijdens langdurige aerobe belasting (meer dan de helft), verbrand niet alleen koolhydraten, maar ook vetten. Daarom is het mogelijk om gewicht te verliezen op een loopband of zwemmen in de blijvers ras en moeilijk te doen in de klas met een hoge intensiteit belasting, bijvoorbeeld in de sportschool. Maar in opleiding, met als doel het verhogen van de sterkte, de spieren worden toegevoegd in het bedrag dat aanzienlijk groter is dan voor het aërobe training van het uithoudingsvermogen. Dit is voornamelijk te wijten aan de verdikking van de fast-twitch vezels (studies hebben aangetoond dat rode spiervezels hebben een slecht vermogen om hypertrofie.

De verhouding van snelle en trage vezels in het lichaam

Tijdens het onderzoek werd vastgesteld dat de verhouding tussen snelle en langzame spiervezels in het lichaam als gevolg van genetisch . De gemiddelde persoon ongeveer 40-50% langzamer en 50-60% fast-twitch spiervezels. Maar ieder mens is anders, dus het is in je lichaam kan domineren, zowel rode als witte vezels.

In diverse spieren van het lichaam evenredig is met de verhouding tussen rood en wit spiervezels zijn niet hetzelfde. Het feit dat verschillende spieren en spiergroepen in het lichaam verschillende functies, zodat ze vrij sterk afwijken van de samenstelling van spiervezels. Bijvoorbeeld in de biceps en triceps van ongeveer 70% witte vezels in de femur 50%, en in de gastrocnemius spier van 16%. Zo is de meer dynamische werk maakt deel uit van een functioneel probleem spieren, des te meer zal de fast-twitch vezels bevatten.

We weten al dat de totale verhouding van het lichaam spiervezels  van de rode en witte spiervezels genetisch vastgelegd. Dat is de reden waarom verschillende mensen en hebben verschillende mogelijkheden in de klas of integendeel kracht duursporten. Met het overwicht van slow twitch spiervezels zijn veel geschikter sporten zoals zwemmen in het lange afstand marathon hardlopen, skiën, enz., Dat wil zeggen die sporten, die meestal aërobe energieproductie systeem betrokken. Hoe meer de lichaamsverhoudingen van fast-twitch spiervezels, kunnen de beste resultaten worden bereikt sprint zwemmen, hardlopen op korte afstand, het bodybuilding, het powerlifting, gewichtheffen, boksen en andere sporten, dat is van het grootste belang explosieve energie, die alleen kan zorgen voor een snelle spiervezels . In uitstekende atleten – sprinters snelle spiervezels soorten spiervezels altijd prevaleren, hun aantal 85% bereikt in de beenspieren. Voor degenen die verschillende soorten vezels ongeveer even geschikt swimming middellange afstanden en lopen. Dit alles wil niet zeggen dat als een persoon wordt gedomineerd door snelle vezels, dan zal hij nooit in staat zijn om een marathon te lopen. Hij kon een marathon te lopen, maar een kampioen in deze sport zeker nooit. Omgekeerd, degene body building en het lichaam is veel rode vezels slechter dan gemiddeld, met een ongeveer gelijke verhouding van witte en rode vezels heeft zijn.

Het kan het aandeel van de snelle en langzame vezels in het lichaam als gevolg van de training variëren? Hier zijn de gegevens inconsistent. Sommigen beweren dat deze verhouding heeft consequent en geen opleiding kan genetisch vooraf bepaalde verhouding niet veranderen. Ander bewijs suggereert dat de aanhoudende training van de vezels hun type kan veranderen: bijvoorbeeld, kan krachttraining in bodybuilding het aantal fast-twitch spiercellen, en de inhoud van de langzaam groeiende cellen onder aërobe training te verhogen. Echter, deze soorten spiervezels veranderingen vrij beperkt, en de overgang van het ene naar het andere niet meer dan 10%.